Na današnji dan prije 29 godina, 5. augusta 1995. godine, u svojoj 30. godini poginuo je Izet Nanić, general Armije RBiH i heroj oslobodilačkog rata.
Izet Nanić, sin Rasime i Ibrahima, rođen je 4. oktobra 1965. godine u Bužimu. Bio je drugi od njihovih sedam sinova. Do 1992. godine radio je kao aktivno vojno lice u JNA. Početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu postaje komandant jedne od najuspješnijih brigada Armije BiH – bužimske 505. viteške brigade.
Za svoje ratne zasluge brigadni general Izet Nanić odlikovan je Zlatnim ljiljanom 1994. godine, a posthumno i Ordenom heroja oslobodilačkog rata. Krajišnici su njemu i njegovom poginulom bratu Nevzetu podigli spomenik u njihovoj rodnoj Nanića Dolini pokraj Bužima.
Izet Nanić odrastao je u Bužimu, gdje je od malih nogu pokazivao liderske sposobnosti. Nakon osnovne škole završava Srednju vojnu školu u Zagrebu, a Vojnu akademiju upisuje 1984. u Beogradu. Radio je kao poručnik JNA u Kragujevcu do 1992. godine, kada se vraća u rodni Bužim i preuzima aktivnu ulogu u organizaciji odbrane Bosne i Hercegovine.
Početkom 1992. Izet Nanić napušta JNA i vraća se u rodni Bužim gdje uzima aktivno učešće u organizaciji odbrane i formiranju prvih vojnih jedinica. Nakon pogibije njegovog brata Nevzeta, odlučuje preuzeti komandu nad hrabrim Bužimljanima. Već 1. augusta postaje komandant Štaba TO Bužim, a 15. augusta 1992. njegovom zaslugom formira se 105. bužimska udarna krajiška muslimanska brigada od koje će kasnije nastati 505. viteška motorizovana brigada.
Pod komandom Izeta Nanića Bužimljani kreću u prvu ofanzivnu akciju 7. oktobra 1992. godine. Gotovo nenaoružani osvajaju Čorkovaću – najdominantniju kotu na ovom dijelu ratišta. U toj akciji za svega nekoliko sati neprijatelj je potpuno poražen, a oslobođeno je oko 50 kvadratnih kilometara teritorije.
U operaciji “Munja '93” 11. januara 1993. godine, bužimski borci pod njegovom komandom izvode remek-djelo manevarskog ratovanja. Iako oskudno naoružani, uspjeli su iznenaditi i poraziti neprijatelja, što je opredijelilo budući karakter ratovanja bužimskih vitezova.
Nanićev autoritet i liderske sposobnosti posebno su došle do izražaja tokom borbi protiv autonomije koje su pokrenule snage Fikreta Abdića uz podršku Slobodana Miloševića i Franje Tuđmana. Izet Nanić i njegovi borci ostali su vjerni legalnim vlastima Republike Bosne i Hercegovine, što je rezultiralo brojnim sukobima i žrtvama.
Operacija “Mostobran – Grmeč '94” bila je još jedan dokaz Nanićevih vojnih vještina, gdje je njegova brigada uspješno forsirala nabujalu rijeku Unu i oslobađala teritorije. Njegova hrabrost i odlučnost ostaju uzor mnogima.
Izet Nanić poginuo je 5. augusta 1995. godine u rejonu Vijenca, samo nekoliko sati prije konačne deblokade. Iako nije doživio da kao pobjednik postroji svoje hrabre Bužimljane, njegovo nasljeđe i hrabrost ostaju zauvijek upamćeni.
